Beton jako materiał konstrukcyjny narażony jest na oddziaływanie korozyjne środowiska zewnętrznego. Jednym z rodzajów korozji tego materiału, często zaniedbywanym przez projektantów jest korozja biologiczna, będąca szczególnym przypadkiem korozji chemicznej. Należy zaznaczyć, iż liczne przemiany fizyczne i chemiczne zachodzące w betonie są skutkami aktywności metabolicznej mikroorganizmów tj. bakterie, grzyby, glony. Destrukcja materiału wywołana przez organizmy żywe zachodzi między innymi pod wpływem procesów biogeofizycznych takich jak zmiana porowatości materiału na skutek tworzenia się błony biologicznej na powierzchni betonu. Naprzemienne kurczenie się i pęcznienie śluzów biogennych w porach kapilarnych materiału powoduje powstawanie naprężeń mechanicznych. Negatywne oddziaływanie mikroorganizmów na beton wiąże się również z występowaniem procesów biogeochemicznych. Mikroorganizmy wydzielają produkty kwasowe, które powodują korozję materiału oraz prowadzą do jego rozpuszczania. Osadzanie się mikroorganizmów na powierzchni materiału jak również wydzielane enzymy i produkty metabolizmu przyczyniają się więc do deterioracji materiału cementowego
Wyniki badań środowiskowych wskazują na zwiększającą się skalę zjawiska porażeń pleśniowych w budownictwie mieszkaniowym. Kluczowym czynnikiem wpływającym na rozwój pleśni jest wysoka wilgotność przegród budowlanych, grzyby bowiem mogą rozwijać się nieomal na wszystkich rodzajach materiałów konstrukcyjnych, wykończeniowych oraz termoizolacyjnych wykorzystując niewielką ilość materii organicznej, która osadza się na ich powierzchni w postaci kurzu. Badania naukowe potwierdziły, iż zły stan zdrowia mieszkańców zagrzybionych pomieszczeń może być spowodowany przez białka alergenne, których nośnikiem w powietrzu wewnętrznym są fragmenty grzybni oraz zarodniki pleśni.
