Całkowite uniknięcie kontaktu z zarodnikami pleśni w powietrzu zewnętrznym jest niemożliwe. Wietrzenie prowadzi wprawdzie tymczasowo do zwiększenia liczby zarodników we wnętrzu, jednak znaczące obciążenie wnętrz możliwe jest najczęściej tylko wtedy, gdy istnieją w nich dobre warunki do wzrostu i silniejszej kolonizacji przez pleśń. Taki warunki powstają przy dużej wilgotności, lub gdy dochodzi do skraplania wody w nieprzewiewnych miejscach. Miejsce takie nazywamy także punktem rosy.
PleśńPomiar obciążenia pleśnią mieszkania ulega zaburzeniom przez wiele czynników (sposób pobierania prób i metoda pomiaru, sposób hodowli, czynniki klimatyczne i mieszkaniowe). Mimo wymienionych ograniczeń pomiary nadają się do wykonania znacznie bardziej we wnętrzach niż na zewnątrz, w celu stwierdzenia obciążenia pleśnią. Mimo wymienionych ograniczeń pomiary sporów (zarodników) pleśni we wnętrzach są właściwe do stwierdzenia obciążenia mieszkania pleśnią, w przeciwieństwie do pomiarów w powietrzu zewnętrznym
. Aby uniknąć wyników fałszywie negatywnych (tzn. pleśń istnieje, ale pomiar jej nie wykazał), należy dokonać w trakcie pomiaru standaryzowane ?wzbicie? kurzu. Należy rozpocząć poszukiwanie źródła pleśni w pomieszczeniu, gdy wartości pomiaru przekroczą ok. 250 CFU/m3. w miesiącach chłodniejszych (od września do marca) gdy równocześnie wartości dla nieobciążonego powietrza zewnętrznego wynoszą ok. 100 CFU/m3 .
Jednostka CFU/m3 oznacza ilość jednostek tworzących kolonie na metr sześcienny i jest miarą ilości wyhodowanych organizmów na pożywce. Jednostka ta jest użyteczna w zastosowaniu do badania próbek powietrza i popularnie stosowana. Można ją jak najbardziej stosować bez dokładnego określenia znalezionych zarodników, gdyż zlicza się kolonie bez rozróżniania gatunków. Gatunki wyhodowanych kolonii są zależne od stosowanej pożywki i można je określić bliżej za pomocą dokładniejszych badań.
